Słowo Boże na sobotę 2.o2.2008

Święto Ofiarowania Pańskiego

(Ml 3,1-4)
Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem
nagle
przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł
Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów. Ale
kto
przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy się ukaże? Albowiem
On
jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby
miał
przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi
ich
jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe.
Wtedy
będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem jak za dawnych dni i lat
starożytnych.

lub

(Hbr 2,14-18)
Ponieważ zaś dzieci uczestniczą we krwi i ciele, dlatego i On także bez
żadnej różnicy stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć pokonać
tego,
który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby uwolnić
tych
wszystkich, którzy całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli
niewoli.
Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo
Abrahamowe.
Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał
się
miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za
grzechy
ludu. W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może
przyjść z
pomocą tym, którzy są poddani próbom.

(Ps 24,7-10)
REFREN: Pan Bóg Zastępów, On jest Królem chwały

Bramy, podnieście swe szczyty,
unieście się odwieczne podwoje,
aby mógł wkroczyć Król chwały.
Kto jest tym Królem chwały?
Pan dzielny i potężny,
Pan potężny w boju.

Bramy, podnieście swe szczyty,
unieście się odwieczne podwoje,
aby mógł wkroczyć Król chwały.
Kto jest tym Królem chwały?
Pan Zastępów: On jest Królem chwały.

(Łk 2,32)
Światło na oświecenie pogan i chwała ludu Twego, Izraela.

(Łk 2,22-40)
Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego,
przynieśli
Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w
Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie
poświęcone
Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode
gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie
człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny,
wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch
Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego.
Za
natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili
Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął
Je w
objęcia, błogosławił Boga i mówił: Teraz, o Władco, pozwól odejść
słudze
Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje
zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na
oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. A Jego ojciec i Matka
dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i
rzekł do
Maryi, Matki Jego: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie
wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją
duszę
miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu. Była tam
również
prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w
latach.
Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostawała wdową.
Liczyła
już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze
świątynią,
służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej
właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy
oczekiwali
wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego,
wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaret. Dziecię zaś rosło i
nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała
na Nim.